• Geschiedenis | Verenigingen

    Bronvermelding:

    Uit het boek “Vóór de eeuwigheid. Honderd jaar clubvoetbal in de gemeente Zevenaar”, door Robbert Benen i.s.m. de Cultuurhistorisiche Vereniging Zevenaar.

  • Eendracht Maakt Macht Babberich

    De aanloop
    In het nazomer van 1926 bleek het kloosterdorp Babberich rijp om met een eigen voetbalvereniging in competitie te treden. In augustus werd namelijk als lid van den bond toegelaten de vereniging E.M.M. te Babberich. (Naam is te wijzigen.). Adres secretaris: H. Kruitwagen, Huis den Dijk, Babberich," Een jaar eerder had het buurtschap Ooy haar Blauw-Wit verloren en in de zomer van 1926 was de katholieke voetbalclub in Zevenaar vanuit de sigarettenfabriek Turmac ontmanteld. Het maakte dat de gemeente Zevenaar binnen de katholieke voetbalbeweging niet langer was vertegenwoordigd. Dit alles kan tot gevolg hebben gehad dat in het grensplaatsje Babberich voor het eerst voldoende krachten konden worden gemobiliseerd om met een team in bondsverband te gaan voetballen.

  • In de aanloop naar de competitie werd deelgenomen aan de in Nieuw-Dijk door N.D.C. georganiseerde seriewedstrijden. Nog steeds onder de naam 'E.M.M. van Babberich' presenteerde de nieuwkomer zich op 19 september uitstekend. Tegen H.V.V. van de Havikerwaard (De Steeg) werd met 2-1 gewonnen. Een week later wist H.V.V. zich te revancheren door dankzij een benutte strafschop de dit keer als E.M.M.B. aangeduide Babberichse club met 1-0 te verslaan.
    Vervolgens werden de Babberichers door de R.K.U.V.B. onder de naam Eendracht geregistreerd en werd zij voor het seizoen 1926-27 ingedeeld als eersteklasser. Samen met 's-Heerenberg 2, Zeddam en Stokkum ging Eendracht de Ootsgelderse eerste klas R.K.U.V.B. vormen. In een later stadium zou Stokkum worden geschrapt en zorgden de nieuwkomers Lobitsche Boys en Thesos (beiden Lobith) en V.B.O. (Zevenaar) voor aanvulling.
    Op zich opvallend dat de Babberichse debutant niet onderaan de competitieladder hoefde te beginnen. Dit gold bijvoorbeeld wel voor de Didamse nieuwkomer D.V.C.. Misschien waren de goede prestaties van de Babberichse club in het voorseizoen aanleiding geweest voor hogere indeling. In Nieuw-Dijk bijvoorbeeld had E.M.M. aangetoond over een zeer behoorlijk team te beschikken. Maar meer voor de hand ligt, dat men binnen het kringbestuur dacht dat onder de vlag van de Babberichse voetbalclub een bundeling van Zevenaarse R.K. voeballers schuilging. In de voorbeschouwing op de eerste competitieronde schreef kringbestuurder Timmermans namelijk: "De R.K. sportmannen uit Zevenaar, Ooy en Babberich hebben hun combinatie niet voor niets Eendracht gedoopt." Maar de suggestie dat Babberich een 'toevluchtsoord' zou zijn, bleek een misvatting. Korte tijd later schreef Timmermans: "Het asyl - Es ist nicht war, zegt men in Babberich, dat de Eendracht bestaat uit spelers van Babberich, Ooy en Zevenaar. We moeten dus aannemen, dat de spelers, welke vroeger de kracht van de vereniging Sevenaer uitmaakten, weer teruggekeerd zijn tot hun vroegere home. Des te beter. Aan de Eendrachters den raad, niet zoo overgevoelig te zijn. Dat is niet sportief. Onze informaties zijn steeds van prima kwaliteit. Voor onzin verwijzen we naar betere adressen. Is het niet merkwaardig, dat RK-bladen meermalen onze onzinnige (!) Geld. Impressies overnemen? We plukken onze stijlbloempjes trouwens steeds uit de correspondentie van bevriende sportmannen! Laten we afspreken, dat de naam Babberich niet weer over onze lippen zal komen! J.T." Uit de reactie van Timmermans blijkt dat alleen al de suggestie van een krachtenbundeling tot felle reacties vanuit het Babberichse had geleid. Eendracht moet dan ook vooral als een zuiver Babberichs initiatief worden gezien.

  • Het seizoen 1926/27
    Op de eerste speeldagen van de competitie toonde Eendracht Babberich aan het eersteklasserschap waardig te zijn. Bij het debuut in competitieverband op 10 oktober 1926 werd N.D.C. uit Nieuw-Dijk met een 4-2 nederlaag huiswaarts gestuurd. Een week later werd de wedstrijd tegen Stokkum gestaakt, waarop de bond naderhand besloot de te kort gespeelde tijd van tien minuten voor de terugwedstrijd in Babberich bij te spelen. Na bijna een maand stil te hebben gelegen werd in november in Zeddam met 5-2 verloren. Doordat Eendracht schuldig werd bevonden aan het 'te laat aanvangen van den wedstrijd' kreeg de club naderhand ook nog eens een boete van fl. 2,50 door de bond opgelegd. Vervolgens werd tegen Thesos op eigen veld een verdienstelijke 4-4 gelijkspel uit het vuur gesleept. Drie weken later deden de twee ploegen opnieuw niet veel voor elkaar onder. Uiteindelijk wist de ploeg uit Lobith door een 2-1 overwinning de punten in eigen huis te houden.
    Sportief gezien kon de Babberichse jongeling de strijd met de regionale concurrenten aan, maar het was onvoldoende om de boel draaiende te houden. Opvallend genoeg werden kort nadat het katholieke voetbal in Zevenaar in de vorm van V.B.O begin december weer was opgeleefd, de eerste tekenen van verval zichtbaar. Zo kwam eind december Eendracht bij de uitwedstrijd tegen 's-Heerenbergh 2 niet opdagen. Begin januari 1927 werd de wedstrijd opnieuw ingeroosterd, maar wederom tevergeefs. "De RK Babberichse club stelde 's Heerenberg andermaal teleur. Het word nu wel tijd, dat van bondswege maatregelen worden genomen". Een boeten van vijf gulden was de sanctie.
    Op 16 januari kon men voor de thuiswedstrijd tegen Lobithse Boys weer voldoende mankracht op de been brengen. Met een 2-5 nederlaag werd een laatste teken van leven op het voetbalveld gegeven. Een week later werd op 23 januari de wedstrijd tussen V.B.O. en Eendracht afgelast. Winterse omstandigheden maakten het voetballen die dag nagenoeg onmogelijk. Zo kwam het niet tot een eerste confrontatie in competitieverband tussen voetbalclubs uit Babberich en Zevenaar.
    Het is maar de vraag of de voetballers bij beter weer, wel waren komen opdagen. Weer een week later werd de uitwedstrijd op 30 januari tegen N.D.C. namelijk ook niet gespeeld en begin februari werd duidelijk dat de stekker er in Babberich was uitgetrokken. Met de mededeling 'de vereniging Eendracht heeft wegens ontbinding bedankt als lid' werd dit wereldkundig gemaakt.

    10-10-1926    Eendracht - N.D.C.    4 - 2
    17-10-1926    Stokkum - Eendracht    (Gestaakt)
    14-11-1926    Zeddam - Eendracht    5 - 2
    21-11-1926    Eendracht - Thesos    4 - 4
    12-12-1926    Thesos - Eendracht    2 - 1
    19-12-1926    's Heerenberg 2 - Eendracht (Niet gespeeld)
    09-01-1927    's Heerenberg 2 - Eendracht    (Niet gespeeld)
    16-01-1927    Eendracht - Lobitsche Boys    2-5
    23-01-1927    V.B.O. - Eendracht (Afgelast)
    30-01-1927    N.D.C. - Eendracht (Niet gespeeld)
    06-02-1927    Eendracht geroyeerd
     
    Epiloog
    De club uit Babberich had dan wel de eer aan zichzelf gehouden, maar de bond liet het daar niet bij. "Wegens schuld wordt geroyeerd de vereniging Eendracht te Babberich. Het persoonlijke aandeel van de leden in de schuld bedraagt fl. 1,55. Alvorens dit bedrag voldaan is, mogen de leden niet voor andere verenigingen uitkomen" Daarnaast werden alle door de vereniging Eendracht gespeelde wedstrijden vervallen verklaard. Toen ongeveer tegelijkertijd met het royement de voetbalbond een eerste tussenstand van de Oostgelderse eerste klas publiceerde, was Eendracht daar al niet meer in opgenomen.
    Illustratief voor het korte leven van Eendracht Babberich vormt wel het jaarverslag van de R.K.U.V.B. over het seizoen 1926/27. In dit verslag wordt in welhaast één volzin de registratie en het schrappen van Eendracht gemeld. Voor de rest heeft deze eerste poging om in Babberich te komen tot georganiseerd voetbal amper blijvende indrukken achtergelaten. Tekenend hiervoor is misschien wel dat in de diverse in latere jaren verschenen jubileumboeken over het voetbal in Babberich wel wordt teruggekeken, maar met geen woord wordt gerept over de pioniersclub Eendracht (Maakt Macht).

  • Excelsior

    De start
    Eén a twee jaar nadat met Victoria de bal in Babberich flink begon te rollen, werd in het plaatselijke bos de basis gelegd voor wat zou uitgroeien tot de tweede voetbalvereniging van het grensdorpje. Een groepje jongeren klonterde in die dagen namelijk samen. Uiterlijk in de zomer van 1932 begonnen deze jongens onder de naam 'Excelsior' wedstrijden te spelen en werd meermaals de degens gekruist met de D.V.C-jeugd. De junioren deden goed werk, door de Babberichse Juniorenclub 'Excelsior', waartegen enige tijd geleden nog met 1-0 werd verloren, thans met een 4-1 nederlaag naar huis te zenden.

  • Het seizoen 1932/33
    In de loop van 1932 begon 'Excelsior' meer en meer gezicht te krijgen. Samen met de Zevenaarse lotgenoten van K.M.D. waren de jongens in september 1932 te gast in Didam op een door D.V.C. georganiseerde juniorendag. Enkele maanden later zette de tweede club uit Babberich zich op de kaart van het georganiseerde voetbal. In december traden de Babberichse jongeren namelijk in competitie. "Het jeugdige Excelsior-elftal te Babberich, dat is ingedeeld in de Junioren-Competitie Kring O.G. speelde Zondag j.L. haar eerste wedstrijd en wel uit tegen T.O.P. uit Dichteren en keerde met een fraaie 3-1 overwinning huiswaarts. Voor a.s. Zondag luidt het program: Excelsior - Concordia uit Wehl. De wedstrijd neemt 'n aanvang om 12 uur onder leiding van den heer A. Ross. Indien er goed wordt aangepakt, behoeft er niet verloren te worden. Dus Excelsior-mannen, je beste beentje voor." Het Doesburgse R.K.D.V.V. maakte de competitie compleet en van dit team werd eind maart met 4-1 verloren. Over het fenomeen 'onze Junioren-competitie' schreef de competitieleider in die jaren. "Reeds enige weken draait het grote raderwerk der competitie weer. Er is dit jaar heel wat olie nodig geweest, voordat het zaakje gesmeerd liep, ...Wil men een goede voetbalvereniging, dan moet men bij de Junioren beginnen. Of dacht men later maar zoo een voetbalclub in elkaar te timmeren? 0 ja, dat gaat wel, maar geen echte degelijke Rooms-Katholieke clubs van Roomse jongens en Roomse mannen, met Roomse principes, die Roomse daden willen, kunnen en durven stellen. 'Des te hoger het gebouw en de constructie moeten oprijzen, des te dieper en verder moeten de fundamenten in den grond liggen (Gezegde van onzen H. Vader den Paus tot de hem bezoekende Franse jeugd). Onze Roomse Junioren-competitie maakt ook een deel uit van die fundamenten, kan tenminste en moet een deel daarvan uitmaken. Doch dan dient men hen, die vrijwillig in deze beweging een taak op zich namen, te steunen, metterdaad te steunen, opdat zij de gelegenheid krijgen hun taak, die, goed opgevat, een apostolische taak is, te vervullen." De woorden van de competitieleider zullen bij de Excelsior leiding in goede aarde zijn gevallen.

  • Het seizoen 1933/34
    In de zomer van 1933 nam Excelsior opnieuw deel aan de Junioren-Competitie en ook dorpsgenoot Victoria stuurde een junioren-elftal op pad. Zo kwam het tot een eerste officiële treffen tussen de twee kemphanen, die door Excelsior met 2-1 werd gewonnen.
    De 'kwestie Junioren-club Excelsior' zat het Victoria-bestuur overigens niet lekker. "Voorstel Messing 'Excelsior' onder het bestuur van 'Victoria' te brengen. De Eerw. Adviseur antwoordt, dat dit de vaders der leden van 'Excelsior' niet willen. In principe verklaart de Eerw. Adviseur zich ook tegen dit voorstel. Deze kwestie wordt uitgesteld tot nadere bespreking."
    Dat najaar werd in verband met deelname aan een volgende juniorencompetitie door de Victorianen toenaderinggezocht tot de belangrijkste Excelsior-families. "Junioren-Competitie: wachten tot volgende vergadering, eerst besprekingen voeren met 'Excelsior'.... Twee afgevaardigden van 't Bestuur, H. Palm en G. Messing gaan naar de ouders der vooraanstaande leden van Excelsior, om hen uit te nodigen op een bestuursvergadering van Victoria, met het doel, een fusie tussen beide clubs aan te gaan." Enkele weken Later kwamen het Victoria-bestuur (H. Palm, G. Messing en Th. Joosten) en een Excelsior-delegatie (P. Ross, J. Verhoeven, B. Elfrink Sr., J.Jansen Sr., W. Kok, Jan Elfrink en Nol Ross) in aanwezigheid van Victoria's geestelijk adviseur Pater Eduardus bijeen: "Excelsior wil oorspronkelijk eigen terrein en eigen bestuur behouden, verder samenwerking wat betreft overname van spelers, en eventuele samenwerking wat betreft terrein. Victoria stelt voor algehele samensmelting, zodat Victoria en Excelsior één vereniging worden. Pater Eduardus zag graag in Babberich een flinke sportvereniging waar de jongere spelers onder elkaar kunnen spelen. Eerw. Is tegen competitieverband. Het punt fusie van beide verenigingen wordt verder besproken, de beslissing wordt echter uitgesteld tot een volgende bijeenkomst. Wellicht dat dan Excelsior ook wel vóór een algehele samensmelting is. Uiteindelijk bleef Excelsior haar eigen koers varen. Het feit dat in de aanloop naar de besprekingen de junioren-wedstrijd Victoria - Excelsior het einde niet haalde, kan hierbij een rol hebben gespeeld.

  • Het seizoen 1934/35
    Het zat kringadviseur Kapelaan Van Rooij uit 's-Heerenberg ondertussen nog niet Lekker, dat in Babberich tweespalt bestond. In een gesprek met enkele Victorianen kwam dit punt aan de orde. "Kap. V. Rooij merkte op dat in Babberich 2 verenigingen waren, die beide beogen sportte beoefenen op R.K. grondslag. Zijn Eerw. zag hieruit gaarne ontstaan 1 financiële en moreel zeer krachtige vereniging. Na veel gepraat, over vóór en tegen, werd besloten dit voetbal-ideaal voorlopig nog maar als praktisch onmogelijk te beschouwen, maar af en toe toch eens 'n spiering uit te werpen om de 'fusie-kabeljauw' te vangen."
    In het najaar van 1934 schreef Excelsior zich dan ook weer gewoon in voor de juniorencompetitie. Hierin werd onder meer de strijd aangebonden met de Zevenaarse leeftijdsgenoten. "Zondagmiddag speelde Excelsior een competitie wedstrijd in de junioren-afd. tegen Eendracht uit Zevenaar. Verloor Excelsior te Zevenaar met 4-0, thans werd op eigen terrein op schitterende wijze revanche genomen door de rollen juist om te keeren en de gasten met een 4-0 nederlaag naar huis te zenden. Even later verdween Excelsior uit de juniorencompetitie. Het kan er mee te maken hebben dat een deel van de jongeren de juniorenleeftijd inmiddels was gepasseerd. Wat volgde was een voor de rest competitieloze jaargang.
    Excelsior was het jeugdvoetbal van het kring Oost-Gelderland dus ontgroeid en ging door zich aan te sluiten bij de voetbalbond van de kerkprovincie een nieuwe levensfase in. In de loop van het seizoen 1934/35 werd Excelsior onder haar eigen naam als lid van de R.K. Voetbalbond voor het Aartsbisdom toegelaten en werd vroeg in 1935 pater Eduardus benoemd tot geestelijk adviseur van club.

  • Het seizoen 1935/36
    In het najaar van 1935 maakte Excelsior 'tussen de grote mannen' haar competitiedebuut. Het team liep daarbij tegen de nodige aanpassingsproblemen aan
    Na enige zware nederlagen boekte Excelsior jl. Zondag een fraaie overwinning op Juliana, Pannerden. Laten we er maar direct aan toevoegen, dat de overwinning volkomen verdiend was. Als circa 2 uur scheidsrechter v. Deelen laat tossen wint Excelsior deze en kiest zon en wind tegen. Excelsior bracht een nieuwe opstelling in 't veld, die op een invaller na, volledig was.

     

                                               Jansen
                                     B. Elfrink     Ant. Ross
                        Th. Hendriksen     A. Kok     Am. Ross
    J. van Haren     R. Geven     W. v. Haren     B. Kok     W. Peters

     

    Over de wedstrijd 't volgende: Met de sterke wind in de rug ondernemen de gasten al direct enige flinke aanvallen, die echter allen op doelschoppen uitdraaien. Als na ongeveer 10 min. spelen de middenlinie de bal goed opbrengt, vangt de rechtsbinnen, deze goed op, omspeelt enige tegenstanders, geeft op 't juiste moment over en de goed opgestelde linksbinnen schiet schitterend in, 1-0. Enkele ogenblikken later kogelt v. Haren no. 2 in de touwen. Steeds ondernemen de Excelsiorianen gevaarlijke aanvallen, doch zonder succes. Nadat op beide doelen nog enige corners zijn ondernomen, kondigt scheidsrechter v. Deelen de rust aan. Direct na half time zitten de Excelsiormannen alweer voor 't Juliana-doel. Enige goede schoten van de Excelsior-voorhoede worden door den doelverdediger onschadelijk gemaakt. Bij een nieuwe aanval schiet Geven goed in. Bij goed opstellen van den keeper, had dit doelpunt voorkomen kunnen worden. De gasten komen nu beter opzetten en als de midvoor voor Juliana inschiet, wordt deze met de hand bewerkt, wat hun een penalty kost. Deze wordt onhoudbaar ingeschoten. Even hierna doelpunten ze opnieuw, door dat ze den keeper den bal ontfutselen en in 't lege doel schieten. Excelsior voelt thans dat ze beter moeten oppassen om erger te voorkomen. Nadat de gasten nog enkele malen gevaarlijk voor 't Excelsior-doel in actie zijn geweest, maakt Kok aan alle onzekerheid een einde door van ver af fraai in te schieten. Er zijn nog enkele minuten te spelen, doch de stand blijft onveranderd. En als scheidsrechter v. Deelen, die uitmuntend leidde, inrukken blaast, heeft Excelsior verdiend gewonnen. a.s. Zondag speelt Excelsior op eigen terrein tegen Lobithse Boys. Of Excelsior ook zegevierend uit 't veld zal treden valt nog te betwijfelen. In ieder geval Excelsior-mannetjes je beste beentje voor.
    Was in het in de voorgaande jaren meermaals tot een confrontatie tussen de twee Babberichse voetbalclubs tijdens door het district georganiseerde juniorenwedstrijden gekomen, in het najaar van 1935 kwam het voor het eerst tot een treffen in bondsverband. De wedstrijd verliep niet bepaald in een prettige sfeer. "Z.E. spreekt over enkele onsportieve uitingen van een Victoriaspeler ten opzichte van 'de derby' Excelsior I - Victoria II. Indien een eventuele fusie tot stand zou komen, moet tussen de twee Babberichse clubs een verhouding bestaan, die de ware sportieve geest kenmerkt. Misschien wordt dan de wens van de Bischoppen nog wel eens ooit verwezenlijkt, nl. 1 RK Sportverin 1 Parochie. Volgens de Eerw. Adviseur hangt deze fusie af van 't gedrag van de spelers zelf! Hij spoort nogmaals aan tot 'n onderlinge waardering, en eerbiediging van elkaars mening. Hierna bedankt de waarnemend Voorzitter de Eerw. Adviseur voor zijn opwekkende woorden, en spreekt hij de hoop uit dat de leden de woorden van hun adviseur ter harte zullen nemen, mogelijk wordt dan nog wel eens bereikt, wat eenmaal voor Victoria het grootste ideaal was!"
    oen aan het eind van de rit de rookwolken van het eerste seizoen waren opgetrokken, bleek dat Excelsior onderaan de ranglijst was geëindigd. Maar de drie overwinningen gaven hoop voor de toekomst.

  • Het seizoen 1936/37
    In het seizoen 1936/37 groeide Excelsior uit tot een middenmoter. Een smet op het goede optreden was misschien dat het gat met Victoria 2 in punten nog behoorlijk was. De rivaliteit tussen de clubs nam die jaren soms ongezonde vormen aan. Het leidde er onder meer toe dat - op aanvrage van Excelsior - voor de wedstrijd Excelsior I tegen Victoria II een waarnemer van Bondszijde werd gezonden.

  • Het seizoen 1937/38
    In het najaar van 1937 nam Excelsior tegenover het klooster een nieuw veld in gebruik en werd een derde aanloop als derdeklasser genomen. Dit keer bleek uit het aanwezige materiaal een kampioensteam te formeren. Met nauwelijks puntenverlies en meer dan honderd doelpunten voor werd op overtuigende wijze de titel veroverd en werd onder meer Victoria 2 afgetroefd. Een week voordat de eerste uitgave van de dorpsgenoot het kampioenschap in de tweede klas voor zich opeiste, zetten de Groenwitten de kroon op hun werk. "Babberich heeft reeds één kampioen binnen haar muren. Excelsior won Zondag met 8-2 van de hekkensluiters en is hierdoor in 't bezit van den titel. Aan Excelsior onze gelukwensen.

  • Het seizoen 1938/39 en 1939/40
    Als tweedeklasser kenden de Excelsior-mannen de nodige aanpassingsproblemen en de debutant sloot het seizoen dan ook af in de onderste regionen. Vervolgens deed de oorlogsdreiging en de mobilisatie van de strijdkrachten het team in het najaar van 1939 in een noodcompetitie belanden. De competitie kende een dusdanig rommelig verloop dat het einde nooit werd gehaald. Ondertussen hadden de Wit-Groenen 'bij de oude Halte' een nieuw speelveld betrokken.
    Na de Duitse inval kwam het al snel tot een fusie van de verschillende Nederlandse voetbalorganisaties. Na deze reorganisatie kwam 'Excelsior' in de zomer van 1940 onder de afdeling Gelderland van de Nederlandsche Voetbal Bond te hangen en werden diverse clubgegevens opnieuw vastgelegd. Hieronder het clubtenue: witte trui, groene broek en wit-groen geblokte kousen. Daarnaast werd de ligging van het terrein met 'Sleegscheweg/Bij de oude halte' aangeduid.

  • Fusieperikelen najaar 1940
    In het najaar van 1940 werd ook in Babberich gepoogd tot een krachtenbundeling te komen. De fusiebesprekingen bleven echter opnieuw zonder resultaat. Voor het Victoria-bestuur reden om haar leden op 30 oktober uitgebreid te informeren en het verloop van de mislukte onderhandelingen stapsgewijs in het verslag van deze vergadering vast te leggen.
    In een lange, zeer duidelijke rede, geeft de voorzitter thans een heldere uiteenzetting van het verloop der fusiegedachte tussen Excelsior en Victoria. Toen na de oorlogsdagen in Mei 1940 heel Nederland riep om verbondenheid, meende het Victoriabestuur goed mede te doen om een poging te wagen om te komen tot samensmelting met haar mede parochiële club Excelsior. Het Victoriabestuur meende deze fusiepoging te moeten doen in 't belang der parochie Babberich en in 't belang der voetbalsport in 't bijzonder en der sport in 't algemeen Sedert geruime tijd vormt het bestaan van twee Roomse verenigingen op sportgebied in één parochie, zelfs kleine parochie, een voortdurende oorzaak van:

    1. onderlinge rivaliteit
    2. een overlopen van spelers
    3. een opgroeien der jeugd in kritiek (behalve zelfkritiek!) en kritikasterij
    4. een onderling afwegen en elkaar afvangen der leden.

    Al deze uiterst gewichtige redenen deden het Victoriabestuur de hoop koesteren, dat, een door haar op touw gezette fusieactie veel kans van slagen zou hebben, mits deze actie op de juiste manier werd behandeld. Aan den Zeer Eerw. Pater Gardiaan, alsmede aan den nieuwen benoemden adviseur onzer vereniging werd een schrijven gericht, waarin de voorwaarden vermeld stonden, die het Victoriabestuur meende te moeten stellen, als er een eventuele fusie tot stand zou komen. Deze voorwaarden werden als volgt geformuleerd.

  • De voorwaarden, hierboven genoemd, werden door den Zeer Eerw. Pater Gardiaan in ontvangst genomen, die ook de voorwaarden ontving van Excelsior. Enkele dagen later werden uit de besturen van de beide clubs 'n tweetal afgevaardigden gekozen, die de fusiebelangen onderling zouden komen bespreken in het klooster te Babberich. Blijkbaar vormden de voorwaarden, die van weerszijden waren gesteld, dus geen onoverkomelijke hinderpalen.
    Voor Victoria togen naar deze bijeenkomst de Heren Appels en Palm H.R. Excelsior deed zich vertegenwoordigen door Jan Elfrink, penningmeester van Excelsior en J. Jansen (Lid, Raad v. Toezicht). Er werd veel over en weer gepraat en over bijna alle onderwerpen werd overeenstemming bereikt. Excelsior stelde als uitdrukkelijke eis,
    dat er een 'Raad van belangstelling en Toezicht' moest worden in 't leven geroepen, die zou gaan opereren naast het Bestuur. Er werd zelfs de gedachte geopperd om deze Raad sanctiebevoegdheden te geven. De absolute macht van deze Raad zou echter later nog definitief worden vastgelegd. Victoria zelf kent dit instituut niet, en
    vindt het ook geheel en al overbodig, maar waar Excelsior, dat veel meer uit jeugdig materiaal bestaat, voor de vlotte en goede afwerking zijner zaken blijkbaar zo'n Raad niet missen kan, stemden de Victoria-afgevaardigden er in toe om in den vervolgen zo'n Raad te dulden (Echter met geen enkele hogere bevoegdheid dan het
    Bestuur). Toen de afgevaardigden 's avonds laat uiteen gingen, was over alles overeenstemming bereikt, behalve over de clubkleuren.
    's Zondags hierna zouden de voltallige besturen bijeenkomen om definitieve beslissingen te treffen. Deze vergadering werd echter uitgesteld. Er was nl. komen vast te staan, dat, mocht de fusie er doorkomen, de figuur van den Heer Appels van 't toneel moest verdwijnen. Hoge parochiële opvattingen van den Victoriavoorzitter leidden er toe, dat deze zich geheel vrijwillig terugtrok. Geen der Victoria-bestuursleden kon hem hierin een andere handelswijze overtuigend bijbrengen. De Heer Appels vond, dat de figuur van 1 persoon zij het dan zijn eigen ego, niet als sta-in-de-weg voor een fusie mocht fungeren. Nadat de Victoria-bestuursleden thans tot overeenstemming waren gekomen onderling, en dus genoegen namen met de terugtrekking van de Heer Appels, ontvingen genoemde bestuursleden een brief van Excelsior, waarin bleek, dat er nog meer mensen uit het Victoriabestuur van het toneel moesten verdwijnen. De volgende ongedateerde brief werd binnengebracht:

  • Deze brief waarin het Excelsior-bestuur zich bevoegdheden toe-eigent, die uitsluitend de alg. ledenvergadering toekomen, werd door het Victoriabestuur beantwoord met een tegenbestuur aan te wijzen.

  • De volgende dag werd door de Zeer Eerw. Heer Adviseur als antwoord op bovengemelde brief het volgende schrijven van Excelsior binnengebracht bij de Victoria-voorzitter.

  • Op dit schrijven van de Excelsior-penningmeester, waarbij zonder meer maar 2 Victoriabestuursleden aan den dijk werden gezet, werd door de secretaris van Victoria het volgende antwoord gegeven, waarop nooit enig benefit is terugontvangen.

  • Hiermede was het verloop van de fusiegedachte afdoende behandeld en den leden onder de ogen gebracht. Op een vraag van den voorzitter wie nog verduidelijking of aanvulling in deze materie wenste, kwam geen enkel antwoord binnen. De Zeer Eerw. Adviseur kon zich ook geheel verenigen met de uiteenzetting en wenste, nadat de voorzitter hiervoor gelegenheid gaf, geen verder commentaar te geven."

    De oorlogsjaren 1940-45
    Het kwam dus niet tot een krachtenbundeling in Babberich en zo bleef Excelsior gedurende de oorlogsjaren een zelfstandige vereniging. De basis was zelfs dermate breed dat voor het eerst een tweede seniorenteam in competitie kon worden gestuurd. Naarmate de oorlog vorderde verdween deze echter weer van het toneel. Sportief gezien konden de teams in die jaren geen potten breken
    Maar Excelsior was meer dan voetbal. Zo organiseerde de club in juni 1943 atletiekwedstrijden. "De atletiekwedstrijden voor Oost-Gelderse atleten, georganiseerd door de R.K. Sportvereniging 'Excelsior' te Babberich, werden jl. zondag gehouden en zijn mede door het gunstige weer, tot een succes geworden, al was het aantal atleten aanmerkelijk minder dan vorige jaren.

    Een nieuw begin in 1945
    Meteen nadat de Duitse bezetter was verdreven, werden in Babberich fusiebesprekingen heropend. Hierbij maakte men dankbaar gebruik van het in 1940 gedane voorwerk en dit keer stonden persoonlijke belangen een krachtenbundeling niet meer in de weg. Op 16 juni 1945 sloten de Excelsior-leden zich aan bij een nieuw gevormde R.K.S.V. te Babberich.

  • Victoria

    De start in 1930
    In het voorjaar van 1930 kwam het clubvoetbal in Babberich weer tot leven. Net als elders in de regio schoten de R.K.-voetbalverenigingen als paddenstoelen uit de grond. De club zocht en vond aansluiting bij de R.K.U.V.B., waar ze die zomer onder de naam 'Victoria' werd ingeschreven. Als secretaris ging D.A. Momberg in de boeken. Vervolgens werd eind augustus de aartsbisschop geïnformeerd dat er met Victoria te Babberich een nieuwe RK- club was opgericht en werd voorgesteld pater Eduardus tot adviseur van deze club te benoemen. De monseigneur stemde in met dit verzoek, waarna de benoeming begin september via de officiële mededelingen van de voetbalbond wereldkundig werd gemaakt. Eerste voorzitter werd G. Messing, die driejaar later het stokje overdroeg aan H. Palm. Zelf bleef hij actief als secretaris en begon in zijn nieuwe functie met het in een boekje vastleggen van de notulen van vergaderingen van zijn club. Het boekwerk wordt geopend met een inleiding, waarin hij een terugblik geeft op de eerste drie seizoenen van zijn club. Hierbij vatte de gewezen voorzitter de aanloopperiode als volgt samen:

    • "De Rooms Katholieke Voetbalvereniging 'Victoria' is opgericht op zondag 30 maart 1930 te Babberich. Bij Messing voor de winkel stond een troepje jongens bijeen; G. Messing sprak toen: 'Wij willen een voetbalclub oprichten; wie wenst er lid te worden?'.
    • Dertien personen gaven zich toen als lid op. Als voorlopig bestuur werd gekozen: G. Messing, voorzitter; H. Palm, secretaris-penningmeester. Besloten werd om eerst een paar Zondagen te oefenen, en daarna een wedstrijd te spelen.
    • Op 20 april 1930 werd van H. Gepkens een terrein gehuurd voor f."l,75 per speel-zondag. Vanaf 1 augustus 1930 wordt deze prijs f. 1 = per wedstrijd-zondag. Nadien is deze prijs veranderd in f. 1,50 per zondag dat thuis gespeeld wordt.
    • Op 4 mei 1930 gehouden onze eerste Ledenvergadering. Alle Leden waren aanwezig. Benoemd werden:
    • Voorzitter: G. Messing; secretaris: J.A. Momberg, onderwijzer; penningmeester: H. Palm; Balbewaarder: Fons Hoogveld; aanvoerder: Frans Cremers; reserve-aanvoerder: Harry Wolsing; kascommissie: B. Gerrits en E. Span; elftalcommissie: Fr. Cremers, H. Wolsing, W. v. Haren en F. Hoogveld.
    • Op zondag 13 april 1930 speelde Victoria hebben we onze eerste wedstrijd gespeeld, in Pannerden tegen Juliana 2. Deze wedstrijd gewonnen door ons met 3-0.
    • Op zondag 27 apn'L 1930 onze eerste thuiswedstrijd gespeeld tegen Excelsior I Aerdt. Wij hebben verloren met 4-2. Aan entrée beurden we f. 3,25. Terrein H. Gepkens.
    • De zomer werd doorgebracht met het spelen van vriendschappelijke wedstrijden.


    Het seizoen 1930-31
    "In de herfst werd deelgenomen aan de competitie van den R.K.U.V.B., in de 2eklasse. De competitie werd beëindigd met een plaats in 't midden van de ranglijst. Ondertussen had de competitieleider het competitiedebuut luister bijgezet, door meteen de derby met de Zevenaarse geloofsgenoten te programmeren. "Zondag speelde de R.K. Voetbalver. Victoria haar eersten competitiewedstrijd tegen Eendracht uit Zevenaar. Er werd vrij goed gespeeld, de eerste goede aanvallen komen van Eendracht, doch Victoria geeft niet thuis. Als na een kwartier spelen de linksbinnen van Eendracht een hard schot lost, slaat de rechtsback den bal met de hand weg. De toegestane penalty wordt door den midvoor ingeschoten: 1-0 voor Eendracht. Eendracht was en bleef in de meerderheid, hetgeen overduidelijk blijkt uit den eindstand 3-2. A.s. Zondag gaat Victoria in Giesbeek op bezoek".

  • Het seizoen 1931-32
    "In het tweede competitiejaar, 1931/32, nam Victoria met het le elftal deel aan de competitie 2eklas RKUVB. Victoria 2 speelde toen in de competitie van de kring Oost-Gelderland. Victoria I had aanvankelijk een goede kans op het kampioenschap. Ze won o.m. de wedstrijd Eendracht I Zevenaar-Victoria I in Zevenaar met 1-0. De retourwedstrijd Victoria I-Eendracht werd echter met 1-0 verloren en nadien was het met de goede productie van Victoria I gedaan. Die eindigde tenslotte met een plaats in het midden in 't midden der ranglijst. Victoria 2 eindigde eveneens met een plaats in 't midden der ranglijst".

    Het seizoen 1932-33
    "De eerste twee jaren speelden in Victoria I verschillende spelers uit Didam. Enige dezer spelers kregen toen ongenoegen, en bedankten. De overige Didammers gingen in 1932 ook onder 'Victoria' vandaan, omdat toen in Didam D.V.C. weer werd opgericht. Victoria speelde nadien uitsluitend met Babberichse spelers, daar in dien tijd ook ene Zevenaarse speler bedankte, en de ander door Victoria bedankt werd, omdat hij niet regelmatig bij wedstrijden opkwam. Het 3e competitiejaar, seizoen 1932/33 werd gespeeld met het 1e elftal in de 2e klasse, en het 2e elftal in de 3e klasse RKUVB. Victoria I presteerde in deze competitie niet veel. Een paar uitwedstrijden werden reglementair gewonnen gegeven, terwijl enige andere uitwedstrijden met 8, 9, of 10 man gespeeld werden. De oorzaak hiervan was, dat de spelers van Victoria 2 geheel aan elkander hingen, en geen speler wilden afstaan voor het 1e elftal. Victoria I eindigde, gelijk met Dosloo, onder aan de competitielijst. Victoria 2 daarentegen werd kampioen van de 3e klasse. Het tweede elftal van Victoria behaalde dus voor haar vereniging het eerste kampioenschap in competitieverband."

  • In mei werd tijdens een Ledenvergadering het eerste en tweede elftal als volgt samengesteld

    Victoria I:
    B. Remie,
    J. Hendriks, J. ter Heerdt,
    H. ter Heerdt, B. Gerrits, A. de Raef,
    J. Messing, B. ter Heerdt, W. van Haren, G. Schipper en K. Burgers

    Victoria II:
    J. van Haren, B. van Bindsbergen, K. Lubbers, A. Lucassen en W. Peters.
    H. Sweers, Jacq. Nienhuijs, W. Visser,
    Th. Hallmann, H. Lubbers,
    W. Vierwind

    Het seizoen 1933-34
    "In het najaar van 1932 werd besloten het 3eelftal van Victoria op te richten. Dit elftal nam in 1933 deel aan de Junioren-competitie van Oost-Geld." Hier trof zij in de zomer op de K.J.C.-club Excelsior en werd door de competitieleider voor het eerst een Babberichse broedertwist geprogrammeerd. In Victoria-kringen zag men liever een krachtenbundeling tot stand komen en zat men met de 'kwestie Excelsior' in de maag. Maar toenaderingspogingen hadden niet het gewenste effect.
    In juli 1933 werd voor het eerst een elftalcommissie samengesteld en werd het volgende afgesproken. "De spelers worden voortaan ieder persoonlijk voor iedere wedstrijd aangeschreven. W. Messing brengt deze convocatie rond voor anderhalf cent per kaart. De kaarten worden geregeld Donderdags voor de wedstrijd rondgebracht. Is een speler verhinderd, dan moet hij hiervan binnen 24 uren kennis geven bij den secretaris." Vervolgens zorgde wanbetaling er voor dat het tweede elftal niet aan de competitie kon deelnemen. Begin oktober deed het bestuur een laatste poging de betreffende leden op andere gedachten te brengen. "Nogmaals wordt aan de betreffende leden gevraagd of ze genegen zijn de bondscontributie te voldoen, en daarvoor in de competitie kunnen spelen. Geen van de leden geeft hierop echter antwoord, zodat 't geval hiermede dus geheel van de baan.
    Het eerste team trad wel aan en eindigde in de subtop. Herwen was ongenaakbaar, maar samen met N.D.C. bleef de ploeg uit Babberich lang in het spoor. Toen Victoria de gasten uit Nieuw-Dijk ontving stond er dan ook het nodige op het spel. De ontmoeting haalde het einde niet, waardoor de wedstrijd op 11 maart wederom op het programma verscheen: "Victoria-N.D.C. (4 min. uitspelen op terrein N.D.C. stand 1-1, te beginnen met elfmeter-schop op 't Victoria-doel)".

    Het seizoen 1934-35
    In de algemene ledenvergadering van 30 september 1934 werd een belangrijke besluit voor de toekomst van het Babberichse clubvoetbal genomen. Die dag werd C. Appels tot voorzitter gekozen Hij zou de rol van bezielende leider van de sport in Babberich tot 1961 blijven vervullen.
    Eén van de eerste maatregelen die onder Leiding van Appels werd genomen, was het aanscherpen van de contributie-voorschriften. Tegelijkertijd werd bepaald dat het tweede elftal wederom zich zou beperken tot het spelen van vriendschappelijke wedstrijden. Daarnaast werden nog datzelfde najaar met Gepkus nieuwe afspraken gemaakt over de huur van het voetbalveld en kreeg de junioren-afdeling een flinke injectie. Een krachtenbundeling met Excelsior zat er echter niet in.
    Naar aanleiding van het aanstaande kloosterfeest met feestfakkeloptocht werd in oktober ook nog besloten "de vereniging van een nieuw tenue te voorzien. Er zullen zodra de kas dit toelaat, 10 rode shirts worden besteld, waar de naam der vereniging op staat geborduurd." Korte tijd later werd deze transformatie door een officiële mededeling van de bond bevestigd: "Victoria, kleur wordt rood shirt met witten kraag en manchetten."

  • Vervolgens Liet Appels er geen onduidelijkheid over bestaan hoe Victorianen zich in zijn ogen dienden te gedragen. Directe aanleiding was een in november 1934 uit de hand gelopen wedstrijd.
    "De voetbalwedstrijd Victoria - Blauw Wit op Zondag jl. heeft, zoals te verwachten was, veel spannende momenten opgeleverd. Van weerszijden zat men er geweldig op, wat voor den scheidsrechter, den heerl tah'aander uit Wehl, aanleiding was waarschuwend op te treden tegenover spelers, die wat al te 'vrijmoedig' optraden. Reeds spoedig na den aanvang neemt Blauw-Wit de leiding door den bal, dien de keeper uit zijn handen Laat glijden, vlak voor goal in te sluiten. Victoria scoort echter den gelijkmaker (stand 1-1), waarmede de rust ingaat. Na de rust wordt het spel in nog forser tempo aangepakt. Het is in deze tweede helft, dat de scheidsrechter cu. wat al te kras optreedt tegenover spelers, die nu niet zozeer ruw of gevaarlijk spel beoogden, dan wel hun uiterste krachten gaven om een overwinning te forceren.
    Een der Blauw-Wit spelers werd van het veld verwijderd, spoedig daarna gevolgd door twee spelers van Victoria. Dit alles prikkelde zowel spelers als publiek, dat een fluitconcert aanhief. Een en ander was aanleiding, dat de gemoederen iet of wat verhit werden. Toen de scheidsrechter andermaal een der backs van Victoria een waarschuwing gaf, nam deze op onverantwoordelijke wijze een dreigende houding aan, waarbij het publiek het speelterrein opkwam en de wedstrijd gestaakt werd, 10 minuten vóór het einde, met den stand 1-1. Als wij - afgezien van het pijnlijke incident in de laatste minuten - onzen persoonlijke indruk moeten geven, dan zeggen wij: de wedstrijd was een flinke partij voetbal, waarbij de krachten elkander niet veel toegaven. Al werden erin het vuur van het spel hier en daar ongerechtigheden begaan, o.i. waren deze niet van dien aard, dat het buiten-spel-plaatsen van een drietal spelers noodzakelijk was. De al te strenge leiding was voor een groot deel debet aan het onaangename verloop van de tweede helft van den wedstrijd." Zo zullen de gasten uit Ooy het ook hebben beleefd, want twee weken later trokken ze, dit keer met twee teams, opnieuw naar Babberich. Dit om er liefdadigheidswedstrijden te spelen ten bate van het a.s. gouden kloosterfeest. Het werden twee spannende en sportief gespeelde wedstrijden.
    Appels was echter een andere mening toegedaan. "Tot slot sprak de voorzitter zijn grote teleurstelling uit over het voorgevallene bij den wedstrijd van Zondag j.l, en dreigde met heen te gaan voor het geval zich zulks nog één keer herhaalde. Een onbehoorlijk optreden tegenover den scheidsrechter is en blijft onder alle omstandigheden ongeoorloofd." Enkele maanden later maakte het schoolhoofd de leden nogmaals duidelijk waar hij voor stond. "In het openingswoord wees de voorzitter op de sportgeest, die de spelers moet bezielen. De sport moet niet uitsluitend beoefend worden als een middel tot ontspanning, maar veeleer om er geestelijk en moreel beter van te worden. De sport biedt haar genoegens, maar vraagt ook haar offers. Tracht door het brengen van die offers uzelf op hoger plan te brengen, eerst dan kan de sport middel worden tot deugd en zelfoverwinning. Bij wedstrijden op appél, zoo niet, dan tijdig bericht van verhindering. Tijdens het spel kalmte bewaren en niet door luidruchtigheid blijk geven van misnoegen tegenover spelers of de leiding. Dit al kan de vereniging slechts schaden, zowel innerlijk als naar buiten. Onderlinge waardering, erkenning van de Leiding, hetzij van bestuur of aanvoerder, zijn de richtlijnen om te komen tot een gezonde vereniging en een goede sportgeest." Tijdens deze bijeenkomst werden vervolgens Hoogveld als aanvoerder en B. Gerrits als reserve-aanvoerder van het eerste elftal aangewezen.

  • Sportief gezien werd het een mager jaar. Het enige elftal in competitie eindigde onderin de middenmoot.

    Het seizoen 1935-36
    Aan het begin van het seizoen werd een ludieke wedstrijd gehouden. "De R.K. Voetbalvereniging 'Victoria' organiseerde voor Zondag a.s. een veteranen-wedstrijd. Aanvang 2 uur. De veteranen zijn oud-spelers uit het kamp van Victoria, waaronder velen, die hun sporen in de voetbalsport ruimschoots verdiend hebben. Zij komen uit tegen de jongere generatie, Victoria I.
    Allen dus op naar het Victoria-veld! Men kan er getuige zijn van een flinke partij voetbal, welke geheel in vorm zijn zal.
    Veteranen:

    Doel: Stef Dicker
    Achter. B. ter Heerdt, 6. Schippers
    Midden: Th. Wisman, Huub Bergmans, Th. ter Heerdt
    Voor: D. Bodde, H. Wolsing, P. Theunissen, Th. Hallmann, W. van Haren
    Victoria:
    Doel: B. Remie
    Achter: H. ter Heerdt, B. Gerrits
    Midden: J. Nienhuis, J. ter Heerdt, J. Hendriks
    Voor: K. Burgers, A. Lucassen, A. Hoogveld, A. Kuster, J. Messing
    Scheidsrechter de heer F. Cremers uit Babberich

    Enkele weken later gaf oud-voorzitter Palm in zijn nieuwe rol als secretaris een kijkje in de keuken van zijn club. "Lang hebben we gemeend en velen met ons, dat “the good old” Victoria uit Babberich haar dagen had gehad. Gelukkig is de waarheid anders. Door een met veel zorg gevoerde actie is de vereniging en laten we hopen voorgoed, van de ontzettend zware zorgen bevrijd. Door een goed geslaagde verloting is de vereniging thans uit de put en staat een goede toekomst voor de deur.
    Naast dit mooie succes mogen ook vooral niet vergeten wat er verder door goede samenwerking is bereikt! Op krachtdadige wijze gesteund door de Zeer Eerw. Pater Gardiaan van het Kapucijnenklooster is het bestuur met de leden overeengekomen om eens in de maand een kerkoefening te houden voor alle leden. Begonnen wordt met een generale H. Communie, terwijl na de Hoogmis of het Lof een korte geestelijke oefening zal worden gehouden.
    Teneinde zulks vastte leggen waren Dinsdag de leden van Victoria samen met die van Excelsior bijeengeroepen. De Zeer Eerw. Pater Gardiaan heeft in een toespraak het nut en het doel van de sport uiteengezet. De Zeer Eerw. spreker heeft in een boeiende uiteenzetting de bedoeling van de katholieke sport duidelijk gemaakt. Was het bij de oude Grieken en Romeinen doelde sportbeoefenaars te maken tot harmonisch ontwikkelde staatsburgers, bij ons is het de bedoeling door sport de zedelijke en karaktervorming der jeugd in goede zin te beïnvloeden. De spreuk van Juvenalis 'Mens sana in corpore sano' is hierop van toepassing. De voorzitter dankte de Eerw. spreker voor zijn keurige uiteenzetting, waarna de gecombineerde vergadering werd besloten."
    Tijdens de in december gehouden jaarvergadering bracht de elftalcommissie "als bezwaar naar voren, dat spelers tijdens de wedstrijden wel eens een andere plaats innemen, als hun aangewezen is. In het vervolg is dit niet meer geoorloofd. In gevallen, waarin verandering nodig mocht zijn, beslist de aanvoerder." Verder bleek grote belangstelling te bestaan voor het houden van wekelijkse clubavonden.
    De krachtsverschillen in de competitie van het eerste elftal waren ondertussen niet al te groot. Na een spannende competitie eindigde de ploeg in de middenmoot. Ook kon er weer een tweede elftal de wei in worden gestuurd dat eveneens in het midden van de ranglijst eindigde.

    Het seizoen 1936-37
    Aan het begin van het seizoen stonden de volgende 25 namen op de officiële ledenlijst van Victoria:
    K. Lubbers, W. Lubbers, H. van Bindsbergen, W. Gudden, G. Gudden, J. ter Heerdt, H. ter Heerdt, J. Hendriks, Th. Hendriks, B. Gerrits, Jac. Nienhuis, J. Meesing, W. Messing, W. Otten, K. Burgers, A. Hoogveld, P. Palm, Th. Wisman, A. Kusters, W. Vister, B. ter Heerdt, A. Remie, J. van Alst, W. Geven, G. Ross, allen te Babberich.
    Hier kon al snel één naam van geschrapt worden, want nog voor het competitierad weer begon te draaien moest het Victoria-bestuur hard optreden: "De voorz. deelt mede, dat deze vergadering is bijeengeroepen wegens het ergerlijke wangedrag van de Victoria keeper X, die Zondag 13 Sept. in" de zwaarste der 3 nederlaagwedstrijden, nl. tegen D.V.C. I, zijn doel in zeer afkeurenswaardige ziektetoestand heeft 'verdedigd'. (Aan de toestand van genoemd persoon was Bacchus niet vreemd). ... Om Victoria maar ineens van een dergelijke antireclame te verlossen, wordt met algemene stemmen besloten, de heer X voorgoed uit het clubverband te verwijderen, en onder geen voorwaarde meer aan te nemen." Een dag later werd dit besluit wereldkundig gemaakt. "Aan de stemming onder de leden merkt het Bestuur dat dit besluit verwacht was, en in zeer goede aarde valt. Deze goede stemming juicht het Bestuur zeer toe, aangezien daar uit blijkt dat de leden prijs stellen op de standvastige houding van het Bestuur inzake orde en tucht in de club
    Het vrijblijvende was er sowieso op dat moment wel van af, want ook op het veld werd er aan de spelers geschaafd. De heer Bruns uit Arnhem sprak in die dagen de hoop uit "dat de trainingslessen van nut blijken te zijn." Aan de spelers van het eerste elftal leken de trainingslessen niet besteed, want de ploeg wist amper punten bij elkaar te sprokkelen. Maar het zat ze blijkbaar ook niet mee: "Tonen onze jongens zich in den regel de meerdere in 't veld, als 't erom gaat de punten thuis te houden of mee te nemen, dan blijkt steeds dat het pechduiveltje de roodhemden zeer getrouw met 'n bezoek komt 'vereren'." Het tweede presteerde wel goed en Appels zei hier over: "Gaarne had spreker gezien, dat het reserve-elftal kampioen was geworden, maar door te grote concurrentie van 'n club, die in deze afdeling niet thuishoorde, gingen de Sprinkhanen uit Nieuw-Dijk met 't kampioenschap strijken." Sprinkhanen was die zomer gebouwd op de resten van de Dijkse traditieclub N.D.C.

    Het seizoen 1937-38
    De sportieve prestaties van de Victoria-teams in het achterliggende seizoen vertaalden zich in de zomer van 1937 in een herschikking van krachten. "Een nieuw eerste elftal is inmiddels reeds gevormd, ten koste evenwel van het tweede." De elftalcommissie bleek een goede mix tussen 'veteranen' en 'jeugd' te hebben gevonden, want het flink verjongde elftal begon aan een indrukwekkende reeks. Het resultaat was dat bij het aanbreken van de lente in 1938 het vlaggenschip onbereikbaar voor de concurrentie was geworden.
    "Victoria Kampioen! Onder vrij grote belangstelling, het slechte weer en de België-Holland wedstrijd in aanmerking genomen, speelde Victoria Zondag haar 14e competitiewedstrijd tegen R.K.H.V.V. II uit Huissen. Deze wedstrijd was van veel belang, aangezien een gelijk spel voldoende was om Victoria het kampioenschap te bezorgen. Scheidsrechter van Onna uit Angeren, liet om 2 uur tossen, en H.V.V. die de toss won, speelde de eerste helft met de zeer sterke wind, die van doel tot doel stond, in de rug. Spoedig bleek, dat het elftal van de Huissenaren lang niet zoo sterk was, als dat van Zondag jl. Ondanks de stormwind waren de aanvallen voor de thuisclub. Door 'n schitterend schot van de rechtsbuiten nam Victoria spoedig de leiding, weldra gevolgd door de gelijkmaker. Daarna voerde Victoria de stand geleidelijk op tot 5-1, waarmee de rust intrad. Bij een drietal doelpuntenging de keeper der gasten niet vrijuit. Wegens het zeer slechte weer werd er onmiddellijk na half-time verder gespeeld, en nu was de aardigheid van de wedstrijd af. In korte tijd was de stand 11-1, waarmede het einde kwam. Na afloop werd Victoria door HVV gefeliciteerd met het behaalde kampioenschap, terwijl ook de scheidsrechter zich niet onbetuigd liet. De prestatie der jeugdige Victorianen is dan ook wel een felicitatie waard, aangezien de 14 tot nu toe gespeelde wedstrijden allen werden gewonnen. De twee resterende wedstrijden (beide tegen SDV 2) geven Victoria waarschijnlijk de kans op een ongeslagen kampioenschap. Wat reeds enkele jaren achtereen de vurige wens van Victoria en z'n grote aanhang was, is thans verwezenlijkt. Verschillende malen eindigden de Babberichse roodhemden op de 2e of 3e plaats van de competitieladder, maar de eerste plaats bleek steeds voor 'n ander te zijn. We hopen dat de kranige roodbaadjes zich in de komende promotiecompetitie tot het uiterste zullen geven, om de zoo lang begeerde plaats in de 1e klas eindelijk te kunnen bereiken. 'Spero' uit Eist, die eveneens ongeslagen kampioen is, en S.D.V. I of V.D.Z. II, de degradanten der 1e klas, zullen hun huid echter wel duur verkopen, dus Victoria opgepast!"

  • Het kampioenschap kon vervolgens niet verzilverd worden, omdat in een spannende promotiecompetitie S.D.V. uit Huissen één punt meer bij elkaar sprokkelde. Cruciaal in deze promotiestrijd was een nederlaag die Victoria opliep 'dankzij de leiding' tegen Spero uit Eist. Zonder S.D.V. te kort te doen werd in de krant geschreven: "Toch valt uit deze promotie competitie nog wel enige leerling te trekken, en wel door tijdig aan het Bondsbestuur te verzoeken voor dergelijke ontmoetingen scheidsrechters aan te wijzen, die bekwaam, doch vóór alles onpartijdig zijn."

    Het seizoen 1938-39
    Victoria liet het er niet bij zitten en probeerde die zomer van achter de bestuurstafel de droom van het eersteklasserschap alsnog te verwezenlijken. De club kreeg hierbij hulp uit onverwachte hoek. Wat was het geval. In het najaar van 1936 was pater Rumoldus de nieuwe geestelijk adviseur van Victoria geworden. De nieuwe adviseur stelde zich aanvankelijk terughoudend op. "Eerw. trof in Babberich een zeer eigenaardige toestand aan, rul. 2 R.K. clubs op 1 zeer kleine parochie, om inlichtingen in te winnen heeft de adviseur reeds 'hier en daar' zijn voelhorens uitgestoken, is echter niet veel wijzer geworden. Voor allen wil de adviseur geen scheidsrechter zijn tussen 2 clubs doch steeds optreden als bemiddelaar, en aan die club zijn steun geven, die zich het beste gedraagt, gelet op de beleving der Katholieke beginselen."
    Vervolgens kwam het in het najaar van 1937 tot een botsing tussen voetbalclub en adviseur. De zinsnede 'Jammer dat Victoria Zondag j.l. zoo droevig weinig van haar R.K. heeft getoond' viel binnen het Victoria-bestuur erg slecht en 'uit dit tezamen met andere feiten meende voorzitter Appels 'te kunnen concluderen, dat het hart van de Eerw. Adviseur verder van Victoria ligt, dan eigenlijk in 't belang van onze vereniging wel gewenst was."
    In juni 1938 deed adviseur Rumuldus opnieuw van zich spreken. "De eerw. Adviseur maakt van de rondvraag gebruik om mede te delen dat hem door middel van Pater Everardus ter ore is gekomen dat 'n tweetal spelers van Victoria, namelijk Henk ter Heerdt en Rein Palm 'geloosd' dienen te worden in verband met hun spel. Aangezien Pater Everardus door het bestuur niet als expert wordt erkend, en mede omdat deze Eerw. Pater nogal erg anti-Victoriaans gezind is, hetgeen hij overigens niet onder stoelen of banken steekt, wordt deze mededeling voor kennisgeving aangenomen." De adviseur kon blijkbaar leven met het bestuursbesluit, want in dezelfde vergadering werd de Eerwaarde verzocht 'persoonlijk naar den Bond te schrijven in verband met een mogelijke promotie bij keuze'. Pater Rumuldus gaf gehoor aan deze oproep. Toen in september 1938 duidelijk werd dat het verzoek was gehonoreerd, werd aan zijn adres dan ook dank gebracht 'voor diens welwillende medewerking'. Zo verhuisde Victoria I naar de eerste klas en tegelijkertijd nam het bestuur het besluit om met een derde team aan de competitie deel te nemen.
    Victoria I kende als eersteklasser een verdienstelijk debuut en aan het eind van de rit was de achterstand op kampioen Sprinkhanen beperkt. Met de twee andere teams ging het beduidend minder. Zij eindigden aan de staart van hun competitie.

    Het seizoen 1939-40
    De oorlogsdreiging vanuit het oosten bracht de nodige competitieproblemen met zich mee. Van een reguliere competitie kon geen sprake zijn. In plaats daarvan werden door de diverse voetbalbonden 'noodcompetities' georganiseerd. Vanuit Babberichs perspectief kende deze een rommelig verloop. Na afloop werd hierover het volgende gemeld. "De voorzitter behandelt vervolgens het afgelopen seizoen. Door het uitbreken van de mobilisatie op 29-8-1939 is het voor de meeste verenigingen een zware opgave geworden nog het hoofd boven water te houden. Voor Victoria was deze opgave speciaal zwaar aangezien de Bond in Utrecht zijn uiterste best deed, om de zaak zoo beroerd mogelijk te doen marcheren. Victoria I werd n.l. ingedeeld bij haar 2e en 3e elftal, zodat Victoria I tot 4 maal toe tegen haar jongste leden moest spelen. Aangezien al de moeite, die het Victoriabestuur nam om alsnog een behoorlijke competitiemogelijkheid te krijgen, volkomen vergeefs was, besloot het bestuur om Victoria I geheel terug te trekken en van de resterende elftallen dan maar te maken, wat er van te maken was.

    De oorlogsjaren 1940-45
    Tijdens de algemene ledenvergadering van juli 1940 kwam de contributie-inning aan de orde. Hierbij werd duidelijk waar Victoria haar achterban in die jaren had wonen. "Voor Oud-Zevenaar: Kees Lubbers. Voor de Veerweg en omgeving: Bernard Remie. Voor Babberich: Antoon Palm. De heer Jacob Nienhuis wordt hierbij namens het Bestuur oprechte dank gebracht voor de uiterst correcte wijze waarop hij altijd voor de ophaling der gelden heeft zorg gedragen. Aangezien echter het Kwartier bijna geen Victorianen meer oplevert, is het niet de moeite waard om daarvoor nog een aparte lijst aan te leggen. De kwartierleden worden opgenomen op de liist van Antoon Palm."
    In het najaar werden intensieve fusiebesprekingen gevoerd met Excelsior, maar uiteindelijk lukte het niet de partijen bij elkaar te brengen. Over het verloop van de besprekingen werden de leden door het bestuur op 29 oktober 1940 uitgebreid geïnformeerd. Diezelfde dag stond 'verandering van speelveld' op de agenda. Door de plaatsing van een seinpaal midden op het speelveld bij Gepkus was dit terrein onbespeelbaar geworden. Aan de Rijksweg Zevenaar-Emmerich werd een nieuw onderkomen gevonden. De volledige voetbaluitrusting kende in die dagen volgende samenstelling: rode trui met witte manchetten en kragen, een zwarte broek en rood-zwarte kousen.

  • Gedurende de oorlogsjaren bleef Victoria in de zogenaamde 'Wei van Kruitwagen' voetballen en de club mocht hier de nodige triomfen vieren. In 1941 werd er het kampioenschap behaald. Ter gelegenheid van dit succes werd een kampioenslied geschreven, waarin de eerste elftalspelers (op de wijze van 'eenmaal in de veertien dagen') in het zonnetje werden gezet.

    Elke zondag in de winter
    Trekt men zeker en gewis
    Naar het veld der 'Roode Leeuwen'
    Om te kijken wat daar is.
    Er wordt fair een strijd gestreden
    Op het groene voetbalveld
    Iedereen voelt zich tevreden
    Hij krijgt waarde voor z'n geld.

    Refrein:
    Wat 'n genot, wat 'n genot
    Nooit van tevoren zag je zo'n schot
    Victoria, Victoria!
    Je bent het zonnestraaltje van ons leven
    Victoria, Victoria,
    Je ligt ons allen even na!

    Lange Kees (Lubbers) staat soms te beven
    Bij een aanval op zijn 'hok'
    Maar de WiLly's (Lubbers en Geven) helpen even
    Want die schieten nooit een bok
    In het midden staat Toon Kuster
    Hertha (Hendriks) aan z'n rechterhand
    Als ze 't nog niet kunnen redden,
    Helpt de kleine Henk (ter Heerdt) een hand.

    (Refrein)

    Samen rukt het stel naar voren
    Aangevoerd door ploegbaas Wim (Kuster)
    Zien we Theetje Veldkamp scoren
    Naar linksbuiten Nol (Veldkamp), heel slim
    Wimke Messing vangt de bal op
    Legt hem bij Rein (Palm) op z'n schoen
    Die knoert er dan even onder
    En de club is kampioen!

    (Refrein)

    In nagenoeg ongewijzigde samenstelling kon ook in 1943 de vlag worden gehesen.

  • In 1944 werd de titel geprolongeerd en daarmee het derde kampioenschap gedurende de oorlogsperiode veiliggesteld. Ten tijde van dit succes was de officiële verenigingsnaam 'Babberich' gaan luiden. Dit na een gedwongen naamswijziging, doordat de Duitse bezetter de naam gelijkheid met de Engelse koningin niet langer tolereerde. Maar in Babberich bleef men gewoon praten over Victoria en werd die zomer het nodige gedaan om het kampioenschap van de onderafdeling verzilverd te krijgen. "Omdat Victoria I in het afgelopen seizoen wederom kampioen van haar afdeling is geworden en daardoor twee opeenvolgende jaren het kampioenschap van de 1e Klasse Geldersche Voetbalbond heeft behaald, krijgt Victoria's eerste elftal reglementair recht op toelating tot de 4e klasse Nederlandsche Voetbalbond. De aanvragen daarvoor zijn reeds door Victoria in Den Haag en Deventer ingediend."

    Een nieuw begin in 1945
    Op 5 juni 1945 werden de leden van Victoria door hun bestuur bijeengeroepen. Enig agendapunt die dag was 'fusie der Babberichse sportverenigingen'. Het zou de laatste keer worden dat de leden onder Victoria-vlag bijeen kwamen. De vergadering verliep als volgt:
    De voorzitter zet uiteen dat het voorstel van de Eerw. Heer Adviseur om te komen tot ene R.K. Sportvereniging in Babberich reeds uitvoerig in een bestuursvergadering besproken is, en dat het bestuur in principe tot samensmelting bereid is. Hierna geeft hij voor nadere toelichting het woord aan de Eerw. Heer Adviseur.
    De Eerw. Heer Adviseur verklaart dat het voornaamste doel der fusie is: concentratie van krachten. Het is zijn wens dat een sterke vereniging ontstaat die de opvoeding der jeugd behartigt en gelegenheid geeft tot het beoefenen van verschillende takken van sport en die ook in staat en bereid is om aan de verschillende volksfeesten welke in den loop van het jaar gehouden worden, mede te werken. De fusie is nu meer dan ooit mogelijk en gewenst. De voorzitter geeft nog enkele technische toelichtingen. 1. alle leden van Victoria kunnen ondergebracht worden in de nieuwe vereniging. 2. de 4e klasse N.V.B., welke door Victoria met zoveel moeite en opoffering veroverd is, blijft voor de nieuwe vereniging behouden.
    Hierna wordt het voorstel in stemming gebracht. Hieruit blijkt dat door de leden, die bijna voltallig waren opgekomen, met algemene stemmen wordt goedgekeurd om tot fusie over te gaan. Op voorstel van den Eerw. Heer Adviseur zal de leiding van de stichtingsvergadering der nieuwe vereniging worden toevertrouwd aan een neutraal persoon, waarvoor genoemd wordt het kringbestuurslid van Oost-Gelderland, de Heer W. Varwijk uit Gaanderen. Tenslotte heeft de Voorzitter nog een persoonlijk woord te zeggen. Met veel toewijding heeft hij jarenlang voor Victoria gewerkt. Hij meent echter dat thans de tijd is gekomen om heen te gaan. Mocht echter in de toekomst blijken dat we zijn persoon nodig hebben, dan wil hij zich nog gaarne beschikbaar stellen. De Eerw. Adviseur bedankt de Heer Appels voor zijn jarenlange prestaties als voorzitter, waarbij hij steeds zijn best heeft gedaan om de belangen van Victoria te behartigen. Eerw. stelt de vergadering voor om een driewerf hoera op den scheidende voorzitter te brengen, waaraan de leden met groten bijval gevolg geven. Hierna sluit de voorzitter de vergadering met de Christelijke groet. Notulenboek Victoria, ledenvergadering 5 juni 1945 (archief sv Babberich).

  • SV Babberich

    De doorstart in 1945
    Reeds begin jaren dertig leefde in Babberich de fusiegedachte. Zo kwamen op 26 november 1933 de besturen van Victoria (H. Palm, G. Messing en Th. Joosten) en Excelsior (P. Ross, J. Verhoeven Sr., B. Elfrink Sr., J. Jansen Sr., W. Kok, Jan Kok en Nol Ross samen met geestelijk adviseur Pater Eduardus bijeen, maar de verschillen bleken onoverbrugbaar.
    In 1940 leken er spijkers met koppen geslagen te gaan worden. Dat jaar vond een uitgebreide briefwisseling tussen beide partijen plaats. Uiteindelijk stokte het proces, doordat men het niet eens kon worden over de bezetting van de te verdelen bestuurszetels.

  • Meteen na afloop van de Tweede Wereldoorlog in 1945 bleek de tijd wel rijp voor een krachtenbundeling. Het juk van de Duitse bezetter was afgeworpen en de twee voetbalblokken bleken voldoende met elkaar gemeen te hebben om zich onder één noemer te presenteren. Zo werd op 'zaterdag 16 juni 1945 de oprichtingsvergadering van de 'nieuwe R.K. Sportvereniging te Babberich' gehouden. De vergadering verliep als volgt:
    Na uitvoerige voorafgaande besprekingen zowel in bestuurs- als ledenvergaderingen van de voormalige R.K. Sportverenigingen Victoria en Excelsior werd besloten tot het houden van een gecombineerde Algemene Vergadering teneinde te komen tot de oprichting van een nieuwe R.K. Sportvereniging. Tot de leiding van deze vergadering is op verzoek van den Zeer Eerw.Adviseur Pater Liduinus, de Heer W. Varwijk uit Gaanderen, Kringbestuurslid Oost Gelderland uitgenodigd, die dit verzoek gaarne accepteerde. De voorzitter, de Heer Varwijk, opende de vergadering met de Christelijke groet en verzocht vervolgens 1 minuut stilte als aandenken aan den overleden Kringadviseur, Kapelaan van Rooijen uit 's-Heerenberg. De voorzitter geeft vervolgens een overzicht van de voordelens welke het samengaan der beide plaatselijke verenigingen biedt en spreekt de overtuiging uit dat een krachtige en sportieve R.K. Sportvereniging in Babberich zeer zeker op haar plaats is en spoort de leden aan om allen hun uiterste best te doen om de nieuwe vereniging tot grote bloei te brengen en haar in den Kring Oost Gelderland een plaats te bezorgen welke met de beste sportverenigingen van dit gewest kan wedijveren, en zoo mogelijk een goeden naam van Babberich tot buiten de grenzen van Oost-Gelderland uit te dragen. Zoals overeengekomen zal het nieuw bestuur met inbegrip van Voorzitter uit zes leden bestaan, namelijk drie leden uit het voormalige Victoria-bestuur en drie leden uit het voormalige Excelsior-bestuur. Thans wordt tot stemming overgegaan en wordt in de eerste plaats een Voorzitter gekozen. Met grote meerderheid van stemmen blijkt de heer C. Appels de man te zijn die de nieuwe vereniging zal leiden. Als overige bestuursleden worden achtereenvolgens nog gekozen: de Heren G. Messing, Fr. Buiting, J. Elfrink, B. Elfrink, B. Kok. De heer Varwijk zegt dat het nieuwe bestuur voor hem bekende namen bevat en verklaart er zeker van te zijn dat de nieuwe vereniging onder dit bestuur haar doel zal weten te bereiken. De heer Appels, die inmiddels op verzoek ter vergadering is verschenen, verklaart het met de Heer Varwijk eens te zijn dat nog verschillende moeilijke kwesties zijn op te lossen, doch spreekt tevens de verwachting uit, dat het door onderling overleg tot een goed resultaat gebracht kan worden. Hij zegt zeer verheugd te zijn dat het oude ideaal, de vereniging van de twee sportclubs, thans werkelijkheid is geworden, waarmede thans aan de onderlinge rivaliteit een einde is gemaakt. Op de eerstvolgende bestuursvergadering zullen de onderlinge bestuursfuncties verdeeld worden. En zal tevens een voordracht worden opgesteld tot het vormen van verschillende commissies. Ook zal dan de terrein-kwestie alsmede kleuren, naam, contributie etc. besproken worden. De heer Varwijk dankt vervolgens de Eerw. Adviseur en bedankt voor het in hem gestelde vertrouwen en spreekt zijn beste wensen uit naar de nieuwe vereniging. Verder niets meer aan de orde zijnde, sluit de Voorzitter de vergadering met de Chr. groet.
    Een week later kwam het 'Babberich-bestuur' voor het eerst in vergadering bijeen. Naast verdeling van de bestuursfuncties, contributie en andere huishoudelijke zaken werd het volgende besloten: "Kleuren - de kleuren der nieuwe vereniging zullen zijn rode broek en witte shirts. Omreden er echter momenteel geen textielgoederen verkrijgbaar zijn zal voorloopig worden uitgekomen in zwarte broek en witte shirt, wat allicht iedere speler wel bij elkaar zal weten te krijgen."
    "Speelterrein - Besloten wordt voorlopig, gezien het grote aantal leden de terreinen op de Goldsberg en aan de Waaij beide te behouden. Aan Th. Buiting wordt gevraagd eens met Gepkens over de huurvoorwaarden van het terrein aan de Waaij te gaan praten. Allereerst zal één terrein bespeelbaar worden gemaakt, waarvoor zich 'de Goldsberg' het beste leent. Zoo mogelijk zal dan over een week de eerste wedstrijd worden gespeeld, waarvoor T.V.V. uit Zevenaar en eventueel ook 'de Grenswacht' worden uitgenodigd. Voor opluistering zal de Harmonie St. Franciscus gevraagd worden." "Naam - Algemeen is men het er over eens dat de meest geschikte naam der nieuwe vereniging zal zijn: R.K. Sportvereniging 'Babberich'.
    Begin juli werd de Zevenaarse samenleving over de ontwikkelingen in Babberich op de hoogte gebracht. "De beide R.K. Sportverenigingen, Victoria en Excelsior, zijn tot combinatie overgegaan. De nieuwe vereniging heet: 'Babberich'. Naast voetbal zal ook atletiek beoefend worden. Zoo streeft Babberich naar eenheid en centralisatie in de sportbeweging, waartoe ook overleg werd gepleegd met de dameskorfbalclub. Nieuwe leden voor alle afdelingen kunnen zich opgeven bij het bestuur. a.s. Zondag wordt een sportdag georganiseerd. Er spelen een A en een B elftal tegen resp. T.V.V. 1 en T.V.V. 2 uit Zevenaar, afgewisseld met enkele atletieknummers. Aanvang 2 uur. Een en ander wordt opgeluisterd door muziek van de Harmonie St. Franciscus. Vertrek half 2 vanaf Bondsgebouw naar terrein 'Goldsberg'."
    Eind juli nam het bestuur nog enkele belangrijke besluiten. "Als oprichtingsdatum der R.K. Sportvereniging 'Babberich' wordt aangenomen 30 maart 1930. Dit is de oprichtingsdatum van de voormalige R.K. Sportvereniging 'Victoria', de oudste der twee gefuseerde clubs." Op dat moment was het voormalige Victoria-veld nog een serieuze optie om eventueel ruimtegebrek op de Goldsberg op te vangen.

    De tweede helft van de jaren veertig
    Op grond van de kampioenschappen van G.V.B.-eersteklasser Victoria tijdens de oorlogsjaren, mocht de voetbalafdeling van de sportcentrale starten als KNVB-vierdeklasser. De Babberichers hadden geen moeite zich op dit niveau te handhaven. Het team deed aanvankelijk nauwelijks onder voor de stadsen van T.V.V. en presenteerde zich als een aanwinst voor de vierde klas.

  • De jaren vijftig
    In de jaren vijftig bleef Babberich I een gevreesde tegenstander. Zo werd driemaal werd het sterk bezette Zilveren Molen-toernooi gewonnen. In 1950, 1953 en 1955 wist men de regionale concurrentie af te troeven In de competitie ging het echter minder voorspoedig. Terwijl de concurrent uit Zevenaar onder de nieuwe naam U.L.S. zich begin jaren vijftig tot kandidaat-promovendus wist te ontwikkelen, bleven de Babberichse Roodwitten in de middenmoot hangen.

  • In 1956 mocht D.C.S. uiteindelijk de stap naar de derde klas maken. Misschien dat dit de Babberichse eerzucht verder aanwakkerde, want een jaar later stond ook 'Babberich' plots voor een sportieve doorbraak. Een overwinning in Westervoort betekende dat de kampioensvlag kon worden gehesen.
    Voor een record aantal bezoekers speelde Babberich afgelopen donderdag haar laatste competitiewedstrijd tegen Westervoort. Er stond voor beide ploegen veel op het spel. Bij een gelijkspel stond Westervoort veilig voor degradatie, terwijl Babberich daarentegen de volle winst moest halen om het kampioenschap te veroveren. Aanvankelijk golfde het spel op en neer, waarbij Babberich een licht veldoverwicht had. Na 20 min. spelen was het Beudel, die zijn club de leiding bezorgde. Derksen pikte de bal net voor de outline op en schoof het leer naar de vrijstaande Beudel, die van dichtbij de doelman geen schijn van kans gaf. Vijf min. later vergrootte Bouwman de voorsprong. Uit een vrije trap kopte hij de bal onhoudbaar in het doel: 2-0. Twee min. voor rust was het weer Bouwman, die de doelman het nakijken gaf, waardoor de rust inging met een 3-0 voorsprong voor Babberich.
    Na de thee deden beide ploegen het wat kalmer aan. Babberich kreeg nog enkele fraaie scoringskansen, maar deze werden niet benut. Een kwartier voor het einde werd B. Berendsen binnen de 16 m. wat al te hardhandig tegen de vlakte gewerkt, waardoor de scheidsrechter naar de witte stip wees. Deze kans werd echter niet benut.
    Na afloop werden de spelers op de schouders naar de kleedkamer gebracht. De aanvoerder van Westervoort was de eerste die Babberich gelukwenste met het behaalde kampioenschap. Rond half negen arriveerden de spelers in Oud-Zevenaar, waar de harmonie St. Martinus gereed stond om de spelers een muzikale hulde te brengen. Van hieruit ging het in Babberich naar de schutterstent, voorafgegaan door de harmonie St. Franciscus, het tamboerkorps en de vendeliers." In het gildhuis van St. Jan en clubhuis Messing werd het feest daarna voortgezet.

  • Als kampioen lonkte ook voor de Roodwitten het derdeklasserschap, maar de promotiecompetitie bleek uiteindelijk een te groot struikelblok. Zodoende bleven de Roodwitten vierdeklasser. Een herkansing kreeg het vaandelteam niet, want in het vervolg van de jaren vijftig bleek een tweede plaats in de reguliere competitie het hoogst haalbare.

    De jaren zestig
    Begin jaren zestig gingen de prestaties van het eerste elftal langzaam achteruit en zakte Babberich af naar de onderste regionen van de vierde klas. In 1963 kreeg men hier gezelschap van het gedegradeerde D.C.S. De Zevenaarders hadden vervolgens ook als vierdeklasser moeite zich te handhaven. Dat seizoen bleek er maar één ploeg slechter dan de Geelzwarten en dat was uitgerekend 'Babberich'. Crisis in de Zevenaarse voetbalwereld dus. Voor de dorpsploeg had dit vervelende gevolgen. Als hekkensluiter volgde na afloop van het seizoen 1963/64 verbanning naar de afdeling Gelderland.
    Ook in de hoogste klasse van de onderbond had het Babberichse vlaggenschip moeite om het hoofd boven water te houden. Met name in 1967 wast dit het geval, maar bijtijds werd het lek gevonden en gedicht. Het erop volgende seizoen bleef het schip op stoom en bracht een kampioenschap in 1968 de Roodwitten terug in de vierde klas.

  • Rond die tijd was van de oorspronkelijke sportcentrale weinig meer over. Bij de start in 1945 werden via de sportcentale de beoefening van het voetbal en atletiek met elkaar verbonden. Later kwam ook 'n korf- en handbalvereniging tot stand. De atletiek-afdeling kreeg last van verminderde belangstelling en verdween ten- slotte, terwijl ook de korfbalsport verdween. Rond 1955 hielden ook de dames op met handballen. In 1962 was de sportcentrale dus flink uitgehold en werd opgeheven. Om de eenheid in de plaatselijke sportbeoefening toch te bewaren werd de voetbalvereniging omgevormd tot sportvereniging. Toen eindjaren zestig het handbal nieuwe leven werd geblazen, gebeurde dit dan ook onder de vlag van de sportvereniging.

    De jaren zeventig
    Beginjaren zeventig was voor Babberich als vierdeklasser weinig eer weggelegd. De club eindigde steevast in de onderste regionen. Verandering van speelomgeving kon hier niets aan veranderen. In die periode werden namelijk drie locaties aangedaan. Aanvankelijk was het verouderde Goldsberg de uitvalsbasis, maar in augustus 1972 werd dit terrein voor competitievoetbal afgekeurd. Op dat moment werd reeds hard gewerkt aan een nieuw onderkomen, maar was men eerst nog een seizoen te gast bij D.C.S. op Hengelder. In september 1973 kon vervolgens het nieuwe sportpark 'De Buitenboom' worden betrokken.
    Najaren op de rand van de afgrond te hebben gezweefd, ging het in het seizoen 1974/75 helemaal mis. Een afgetekende laatste plaats deed de Roodwitten opnieuw in de afdeling Gelderland belanden. Vervolgens lukte het in de tweede helft van de jaren zeventig niet de onderafdeling te ontstijgen.
    Rond 1980 ging in Babberich een frisse wind waaien. Een combinatie van een sterke eigen lichting en aanvulling van buitenaf deed het eerste team met het jaar sterker worden. In korte tijd veroverden de Roodwitten de Gelderse velden. Kampioenschappen in 1981, 1982, 1983, 1986 en 1988 transformeerde de dorpsclub, met de nodige aanwinsten van buitenaf, in zeven jaar van een afdelingshoofdklasser tot een KNVB-hoofdklasser.
    Met name het kampioenschap in 1983 was er één om in te lijsten. Samen met Pax uit Hengelo (Gld.) werd de competitie afgesloten op een gedeelde eerste plaats, zodat een beslissingswedstrijd uitkomst moest brengen. Op zondag 15 mei 1983 troffen de twee door een grote schare supporters gesteunde dorpsclubs elkaar in Silvolde. In een prachtige ambiance kwam de ploeg uit Babberich achter, maar trok uiteindelijk met een 2-1 overwinning toch nog aan het langste eind. Naar aanleiding van deze wedstrijd schreef een lyrisch geworden sportverslaggever: 'een legioen van ongeveer drieduizend fanatieke supporters, twee schitterende doelpunten en een onstuitbaar rammelorkest! Dat bracht het eerste voetbalelftal van SV Babberich zondag 15 mei uiteinde lijk in de Tweede Klasse van de KNVB.
    De aanhoudende succesreeks deed het dorp Babberich in een voetbalroes belanden. De supportersclub floreerde in die dagen als nooit te voren en bij belangrijke wedstrijden wist het vaandelteam zich in die dagen gesteund door vele honderden dorpsgenoten. Om de publieke belangstelling het hoofd te bieden werd het hoofdveld eind jaren tachtig verrijkt met de nodige toeschouwer voorzieningen. Ondertussen voegde de kersverse hoofdklasser in het seizoen 1988/89 bijna een nieuw hoofdstuk aan de succesreeks toe. Het scheelde weinig of de debutant mocht als beste zondagclub van Noordoost Nederland een gooi naar het landskampioenschap gaan doen, maar uiteindelijk werd net naast het kampioenschap van de hoofdklasse B gegrepen.

    De jaren tachtig
    Rond 1980 ging in Babberich een frisse wind waaien. Een combinatie van een sterke eigen lichting en aanvullingen van buitenaf deed het eerste team sterker worden. In korte tijd veroverden de Roodwitten de Gelderse velden. Kampioenschappen in 1981, 1982, 1983, 1986 en 1988 transformeerde de dorpsclub, met de nodige aanwinsten van buitenaf, in zeven jaar van een afdelingshoofdklasser tot een KNVB-hoofdklasser.

  • Met name het kampioenschap in 1983 was er één om in te lijsten. Samen met Pax uit Hengelo (Gld.) werd de competitie afgesloten op een gedeelde eerste plaats, zodat een beslissingswedstrijd uitkomst moest brengen. Op zondag 15 mei 1983 troffen de twee door een grote schare supporters gesteunde dorpsclubs elkaar in Silvolde. In een prachtige ambiance kwam de ploeg uit Babberich achter, maar trok uiteindelijk met een 2-1 overwinning toch nog aan het langste eind. Naar aanleiding van deze wedstrijd schreef  een lyrisch geworden sportverslaggever: "een legioen van ongeveer drieduizend fanatieke supporters, twee schitterende doelpunten en een onstuitbaar rammelorkest! Dat bracht het eerste voetbalelftal van SV Babberich zondag 15 mei uiteindelijk in de Tweede Klasse van de KNVB."

  • De aanhoudende succesreeks deed het dorp Babberich in een voetbalroes belanden. De supportersclub floreerde in die dagen als nooit te voren en bij belangrijke wedstrijden wist het vaandelteam zich in die dagen gesteund door vele honderden dorpsgenoten. Om de publieke belangstelling het hoofd te bieden werd het hoofveld eind jaren tachtig verrijkt met de nodige toeschouwer voorzieningen. Ondertussen voegde de kersverse hoofklasser in het seizoen 1988/1989 bijna een nieuw hoofdstuk aan de succesreeks toe. Het scheelde weinig of de debutant mocht als beste zondagclub van Noordoost-Nederland een gooi naar het landskampioenschap doen, maar uiteindelijk werd net naast het kampioenschap van de hoofdklasse B gegrepen.

    De jaren negentig
    Begin jaren negentig bewees Babberich geen eendagsvlieg te zijn. In het seizoen 1990/91 mengden de Roodwitten zich opnieuw nadrukkelijk in de titelstrijd. Uiteindelijk was De Treffers net een maatje te groot. Door een benauwde 0-1 zege wisten de Groesbekenaren in het hol van de leeuw de ploeg uit Babberich van zich af te schudden.

    In 1992 werd de clubnaam verbonden aan het Hoornsta B.V. uit Doesburg en ging de club jarenlang als
    Babberich-Hoornstra door het leven. Aanvankelijk was de club onder de nieuwe naam niet tot grote daden in staat en moest een paar keer voor het hoofdklasserschap worden gevreesd. In de tweede helft van de jaren negentig presenteerde de dorpsclub zich als een goede middenmoter. Tijdens die periode zorgde het seizoen 1996/97 voor een positieve uitschieter. Het team bleek in de bekercompetitie onverslaanbaar. Dat de Roodwitten aan kwaliteit gewonnen hadden, toonde het verloop van de reguliere competitie al. Voor het eerst in jaren werd afgesloten met een top drie-klassering. Tegelijkertijd werd de regionale concurrente afgetroefd in de strijd om de districtsbeker. Vervolgens mocht met de andere districtsbekerwinnaars worden gestreden om de landelijke amateurbeker. Ook hier haalde Babberich de eindstrijd en dit zorgde voor een geweldige seizoen apotheose. De finale om de 'amateurcup' stond namelijk als voorwedstrijd van de Amstelcupfinale tussen Roda JC en Heerenveen geprogrammeerd. Zo mocht Babberich-Hoornstra op Hemelvaartsdag 1997 in een zich langzaam vullende Rotterdamse Kuip de strijd gaan aanbinden met S.H.0. uit Oud-Beijerland. Het resultaat was een 2-0 overwinning en daardoor kon ook de Landelijke voetbalbeker voor amateurs in de prijzenkast van de Roodwitten worden bijgezet.

    Het begin van de 21e eeuw
    Na de millenniumwisseling handhaafde Babberich-Hoornstra zich aanvankelijk onverminderd als goede middenmoter. Weliswaar had ruim tien jaar hoofdklasserschap voor een zekere voetbalverzadiging gezorgd, maar kon de club (financieel) steunen op haar supportersvereniging en hechte businessclub. Rond 2003 deed Hoornstra een stapje terug en werd de verenigingsnaam 's.v. Babberich' in ere hersteld. m'n vader, maar dat kan ik me niet meer herinneren".
    Vervolgens kregen de Roodwitten het steeds moeilijker in de hoofdklasse. In 2005 stond de hoofdklasserstatus tot het laatste moment op de tocht. Het koord stond strak in die jaren, maar knapte niet.
    Zo kon sv Babberich in de zomer van 2008 het twintigjarig verblijf op het hoogste niveau vieren in de wetenschap, dat er minimaal een éénentwintigste seizoen zat aan te komen. In de 'eeuwige ranglijst hoofdklasse zondagamateurs' was de club inmiddels opgeklommen naar plek zeventien. Aangezien het einde van het succesverhaal nog niet in zicht is, lonkt een plaats in de top vijftien.