In het seizoen 2005-2006 verscheen er een tropische verrassing op sportpark De Buitenboom waar onze SV nog veel plezier aan zou gaan beleven.

Abdulai Rogers, later afgekort en bekend geworden in de gehele regio onder de naam Appie, kwam over van VDZ uit Arnhem, waar hij twee seizoen in de hoofdmacht had gespeeld, naar Babberich. Voor VDZ had hij er ook al een seizoen bij Vitesse 1892 op zitten.

De doelstelling van Appie was om met het team bij de eerste vijf in de hoofdklasse te eindigen. Helaas werd dat voor de SV een deceptie. In de laatste wedstrijd uit in en tegen het al gedegradeerde Hoogeveen werd op de valreep een gelijkspel bewerkstelligt waardoor handhaving in de hoofdklasse een feit was door te eindigen op de 10^e plaats op de ranglijst.

Wel lukte het hem om in zijn eerste seizoen direct een hattrick te scoren. Uit bij Appingedam wist Appie binnen een kwartier drie keer het net te vinden.

Appie was een zeer verdienstelijk amateurvoetballer die benaderd werd voor het Nederlands amateurelftal. Helaas ging dat niet door omdat men er in Zeist net op tijd achter kwam dat onze ras-voetballer geen Nederlandse nationaliteit had.

Ook kreeg hij een oproep voor de nationale selectie van Sierra Leone. Tot zijn grote spijt kon hij daar niet naar toe i.v.m. de situatie waarom hij zijn land uit gevlucht was. Ik weet zeker dat we Appie anders op de televisie hadden zien spelen tijdens de Africa Cup.

Appie kwam als aanvaller naar Babberich toe maar werd later een zeer verdienstelijk mandekker. Maar zelf vindt hij dat hij overal kan spelen.

In juni 2011 nam Appie afscheid van Babberich nadat Babberich al een aantal karen de ambities niet kon waarmaken. Hij vertrok naar Bennekom. Maar Appie kon niet zonder Babberich en Babberich kon niet zonder Appie. Een jaar later was hij weer terug op De Buitenboom. Hij speelde nog verschillende jaren in onze hoofdmacht maar blessures gooiden nog wel eens roet in het eten.

In juni 2018 nam Appie weer afscheid om met zijn vrienden in Arnhem op zondagochtend op een veldje te gaan voetballen en daarna lekker te chillen onder het genot van een biertje.

Albert Kemperman wist Appie in 2020 toch weer over te halen om weer terug te komen in de 1^e selectie. Door zijn werk in de zorg was hij niet altijd in de gelegenheid om aanwezig te zijn, maar daar waar het kon, liet hij zijn gezicht weer zien om onder andere de jeugd te leren en te motiveren en uiteraard om zelf plezier te hebben.

Helaas raakte Appie in het najaar van 2022 uit bij Elsweide dermate geblesseerd aan zijn knie dat hij de schoenen nu echt aan de wilgen moest hangen.

Appie was en is natuurlijk een markant figuur in de geschiedenis van SV Babberich. Hij kreeg heel Babberich verenigd om kleding in te zamelen voor familie en vrienden in Sierra Leone. Daar zullen waarschijnlijk nog steeds mensen lopen in een tenue van SV Babberich.

En wie herinnert zich niet de Sinterklaasavond waarbij Appie, samen met Rogier Gilkes en Ferdy Broecks als zwarte piet binnenkwamen waarbij bij Appie een witte neus geschminkt was.

Appie was ook de enige speler in Babberich die een eigen pop in het vrijetrap-muurtje had.

Eén van mijn persoonlijk favoriete momenten van Appie bij SV Babberich is de goal die Appie maakte in de degradatiekraker tegen Germania op 10 mei 2009. Het was moederdag, maar bij veel moeders in Babberich liep het huis aan het begin van die middag leeg.

Ik citeer uit De Gelderlander van maandag 11 mei 2009:

Met het scenario dat zich zondag op sportpark Noord in Groesbeek afspeelde, had vooraf niemand rekening gehouden.
Met nog tien minuten te spelen was de situatie zo, dat Babberich gezien de tussenstanden op andere velden, virtueel gedegradeerd was. Alcides leidde bij titelkandidaat Quick'20 en WSV stond op voorsprong tegen HSC. De gelijke stand bracht Babberich daarmee onder de streep.
Het geloof dat de Liemerse club het vege lijf nog zou kunnen redden, was er nauwelijks. Bij een 0-1 voorsprong (treffer Sander Kuiperij) kreeg verdediger Jeroen Drenth van Babberich een kwartier voor tijd zijn tweede gele kaart en dus rood, en vijf minuten later kopte Patrick van Leeuwe de Groesbeekse gelijkmaker achter doelman Martijn Egberts.
Die gelijke stand was op dat moment dus niet meer toereikend voor Babberich. Trainer Jan Verheijen stuurde verdediger Abdulai Rogers naar het front. Het bleek een gouden greep. Simon Rooks zag de 'gelegenheidsspits' uit een ooghoek vertrekken en stond met een sublieme pass aan de basis van de winnende treffer. Tergend langzaam rolde de bal na de inzet van Rogers over de Groesbeekse doellijn: 1-2.
Arbiter Jaspers trok vervolgens nog tien minuten blessuretijd bij, maar de uitblinkende Babberich-doelman Martijn Egberts liet zich niet meer verschalken.

De goal die Appie maakte, was ook nog eens uit een, vanuit mijn zichtveld, onmogelijke hoek, bijna op de achterlijn aan de linkerkant, met zijn chocoladebeen, als ik het goed herinner.

Appie is bijna 20 jaar onderdeel geweest van de rood-witten op De Buitenboom. Zijn inzet was tomeloos, zijn lach klonk altijd prachtig. In verschillende gedaantes liet hij zich zien: als voetballer, als sfeermaker, verdedigend was hij een monster, als sociaal medemens met oog voor iedereen, als ontwikkelingshulpmedewerker, als womanizer, als klankbord, als sierlijke voetballer met onnavolgbare schijnbewegingen, als Zwarte Piet, als krachtmens (hij bedwong alle reuzen in de hoofdklasse met zijn sprongkracht), als coach, als sensuele danser met zijn wiegende heupen, maar bovenal als een mooi mens.

Appie, het was voor de SV een eer om jou zo lang en zo vaak in ons midden te hebben. We hopen dat je nog vaak je gezicht laat zien op De Buitenboom.

Appie, bedankt voor alle mooie jaren.